श्री विश्वकर्मा साहित्य धर्म प्रचार समिति

વિજાજી સુથારની વાત  આજે આપણે વાત કરવી છે એવા વ્યક્તિની જેમણે ૧૯૭૧માં સર્વસ્વ ગુમાવી ને ભારતમાં આવી ને શૂન્યમાંથી સર્જન કર્યું છે એવા વિજાજી સુથાર વિશે આજે જાણીએ જેઓ પાકિસ્તાનમાં આવેલા થરપારકર જિલ્લાના નગરપારકર તાલુકાના ઓવાણનો વાંઢિયો ગામ આવેલું છે જ્યાં ૬૨ જેટલા દરેક જ્ઞાતિના પરિવારો સમૂહમાં રહેતા હતા. ઓવાણનો વાંઢિયો ગામમાં ત્રીસ ઘર અનુ.જાતિના હતા એક ઘર ઠક્કરનું હતું તેમજ દશ ઘર દરબાર સોઢાના હતા અને પંદર ઘર સુથારના હતા તેમજ ૫ ઘર બાવાજીના હતા અને એક ઘર રબારીનું હતું અને અમારું આખું ગામ કૂબાનું બનેલું હતું ગોળ ગોળ ભુંગા હતા અને ઉપર ખીપડો નામના વનસ્પતિને કાપીને ભૂંગા ને ઢાંકવામાં આવતું હતું બધાજ લોકોને જમીન મોટા પ્રમાણમાં હતી અમારે નાના મોટા થઈ ને કુલ બત્રીશ ખેતર હતા એટલે કે ૨૫૦ એકર જેટલી જમીન અમારી પાસે હતી અને જમીન રેતાળ હતી,ગામમાં દરેક ને ગાયો ભેસો હતી દરેકને બળદગાડા હતા.બધા જ ગરીબીમાં જીવી રહ્યા હતા પરંતુ દિલ મોટા હતા, અને સાદગીપૂર્ણ અને સંતોષી જીવન જીવતા હતા, પારકરમાં ખેજડો, થોર, કેયડો ,જેવી વનસ્પતિઓ મોટા પ્રમાણમાં જોવા મળે છે અમે ખેજડામાં થતાં હાઘરાંનું શાક બનાવી ને ખાતા

शहीद रामदास लोहार  16 अगस्त 1942 को डुमरांव के पुराना थाना पर तिरंगा लहराने के उद्देश्य से आजादी के दिवानों की टोली निकल गई थी। अंग्रेजी हुकूमत भी पूरी तैयारी में थी। जुलूस जैसे ही पुराना थाना पहुंचा। अंग्रेजों की पुलिस जुल्म पर उतारु हो गई। भीड़ को आक्रामक देख थानेदार ने गोलियों की बौछार कर दी। अंग्रेजों की पुलिस की गोली खाकर डुमरांव के चार सपूत शहीद हो गये थे। लेकिन, अंतिम सांस लेने के पहले तिरंगा लहरा दिया और हंसते-हंसते अपनी शहादत दे दी। शहीदों ने जिस स्थल पर अपने प्राण त्यागे थे। अब उस थाने का अस्तित्व मिट गया है। अब यहां भव्य पार्क बन चुका है। उस पार्क में चारों शहीदों की प्रतिमा स्थापित हो गई हैं। यह कोई मामूली प्रतिमा नहीं है। शहीदों की प्रतिमा आने वाली पीढ़ियों को देश के प्रति समर्पण का संदेश देती है। तिरंगा लहराने में हुए थे शहीदः सन 1942 में महात्मा गांधी के आह्वान पर शहर से लेकर गांवों के • खेत खलिहानों तक अंग्रेजी हुकूमत के जुल्मों ए सितम के खिलाफ आंदोलन जोरों पर चल रहा था। इसके साथ ही अंग्रेजों भारत छोड़ो का नारा जन-जन की आवाज बन चुका था। आंदोलनकारियों की भीड़